Τα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα μοιάζουν περισσότερο με μια αναζήτηση παρά ένα διαισθητικό προϊόν λογισμικού με σαφή σκοπό. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του λειτουργικού συστήματος, δεκάδες βιβλία εμφανίζονται στα ράφια για το πώς να ελέγξετε όλη τη λειτουργικότητά του, ποια κόλπα και μυστικά μπορούν να εφαρμοστούν σε αυτό, μια σειρά βίντεο με κριτικές εμφανίζονται αμέσως στα κοινωνικά δίκτυα και τα περιοδικά έχουν πολλά θέματα δημοσίευσης.
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Ας θυμηθούμε τον παλιό πρόγονο των Windows - DOS-Shell. Δεν διέφερε σε εξαιρετική λειτουργικότητα. Με την πάροδο του χρόνου, τα Windows αναπτύχθηκαν, έγιναν πιο λειτουργικά, πιο ενδιαφέροντα, πιο περίπλοκα, πιο διαφορετικά.
Στις αναπτυξιακές εταιρείες, δεν υπάρχουν μόνο προγραμματιστές και διευθυντές πωλήσεων, όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά. Αναπόσπαστο μέρος αυτών των εταιρειών είναι δοκιμαστές, χάρη σε αυτά τα προγράμματα και τα λειτουργικά συστήματα καθίστανται όχι μόνο λειτουργικά, αλλά και βολικά για χρήση. Η αγορασσιμότητα του προϊόντος εξαρτάται επίσης από αυτά.
Για παράδειγμα, ένας μεγάλος προγραμματιστής αφιερώνει πολύ χρόνο στην ανάλυση και τη δοκιμή ενός προϊόντος λογισμικού, με αποτέλεσμα ο χρήστης να του αρέσει λόγω της «χρηστικότητάς του» (όπως στους κύκλους IT καλείται μια ιδιότητα προϊόντος όταν τη χρησιμοποιεί δεν προκαλεί επιπλέον προβλήματα), και ένας μικρός δεν μπορεί να πληρώσει τη δουλειά των επιπλέον υπαλλήλων, γράφει προγράμματα γρήγορα, όχι πάντα υψηλής ποιότητας, αφήνει τα πάντα καθώς, ως αποτέλεσμα, το πρόγραμμα εκτελεί τις λειτουργίες του, αλλά οι άνθρωποι δεν το αρέσουν ιδιαίτερα Με άλλα λόγια, δεν είναι "χρησιμοποιήσιμο". Από αυτό προκύπτει ότι ο χρήστης (χρήστης), πιθανότατα, θα επιλέξει αυτό που κατανοεί διαισθητικά, τις περισσότερες φορές δεν ενδιαφέρεται πολύ για το όνομα του προγραμματιστή.
Για να γίνει κατανοητό και βολικό ένα πρόγραμμα ή ένα λειτουργικό σύστημα, χρειάζεστε μια καθαρή και βολική διεπαφή (κέλυφος, γραμμές εργαλείων). Ένας μη επιλεκτικός χρήστης μπορεί, φυσικά, να καλέσει το παράθυρο βοήθειας και να διαβάσει πώς να χειριστεί το πρόγραμμα, αλλά αυτό είναι μακρύ και μερικές φορές δύσκολο να γίνει κατανοητό.
Ας δούμε ένα παράδειγμα από τον τομέα της τρισδιάστατης μοντελοποίησης. Ας συγκρίνουμε 2 εταιρείες και τα προϊόντα λογισμικού τους: Siemens και Ascon (Solid Edge and Compass). Η Siemens ήταν πάντα διάσημη για τη φιλική προς το χρήστη διεπαφή της, όταν δημιουργείτε ένα έργο στο Solid Edge, μπορείτε εύκολα να καταλάβετε πού βρίσκεται το κουμπί, πώς να περιστρέψετε το μοντέλο, χωρίς να διαβάσετε τις οδηγίες και τα βιβλία, αλλά υπάρχει επίσης ένα μειονέκτημα: ένας αρχάριος χρήστης δεν παίρνει πάντα το μοντέλο που σκόπευε … Η Ascon δεν ήταν ποτέ διάσημη για τη φιλική προς το χρήστη διεπαφή της, χρειάζεται χρόνος για να θυμόμαστε πού βρίσκονται τα πάνελ και τα κουμπιά στην Πυξίδα, αλλά η λειτουργικότητα είναι τόσο απλή που στην έξοδο παίρνουμε πάντα αυτό που θέλαμε.
Ο μόνος τομέας όπου η έμφαση είναι πάντα στην ευκολία των χρηστών είναι τα παιχνίδια στον υπολογιστή, γιατί, σε αντίθεση με τα προγράμματα, δεν υπάρχει ανάγκη να τα χρησιμοποιήσετε, δηλαδή, μόνο τα πιο βολικά και ενδιαφέροντα θα αγοραστούν.
Πρόσφατα, οι περισσότερες εταιρείες αρχίζουν να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στη χρηστικότητα, κάτι που είναι καλή είδηση.
