Σήμερα είναι ήδη δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς για αρκετές δεκαετίες οι άνθρωποι έκαναν χωρίς e-mail, το οποίο έχει μπει σταθερά στη ζωή ενός σύγχρονου ατόμου. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο είναι απαραίτητο για την επιχειρηματική, επαγγελματική αλληλογραφία, για εγγραφή σε ιστότοπους και σε κοινωνικά δίκτυα, για επικοινωνία και μετάδοση διαφόρων πληροφοριών: έγγραφα, ήχος, αρχεία βίντεο, αρχειοθετημένα έγγραφα μπορούν να επισυναφθούν στο κείμενο της επιστολής.
Οδηγίες
Βήμα 1
Το 2015, το email θα γιορτάσει 40 χρόνια από την κυκλοφορία του. Και ιδρυτής του είναι ο Αμερικανός προγραμματιστής Ray Tomlinson, ο οποίος έλαβε μια παραγγελία από το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών στα τέλη της δεκαετίας του '70 του περασμένου αιώνα για την ανάπτυξη ειδικού λογισμικού - του δικτύου υπολογιστών ARPANET. Στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο στρατός είχε ήδη αρχίσει να χρησιμοποιεί σύγχρονες εξελίξεις - ηλεκτρονικές εφαρμογές που επιτρέπουν τη μεταφορά δεδομένων χρησιμοποιώντας τεχνολογία υπολογιστών. Αλλά αυτά ήταν πολύ σύντομα μηνύματα. Επιπλέον, αυτή η δυνατότητα ήταν διαθέσιμη μόνο σε χρήστες που εργάζονται σε διαφορετικά τερματικά του ίδιου μηχανήματος.
Βήμα 2
Ο Ray Tomlinson αποφάσισε να προχωρήσει περισσότερο και να αντιμετωπίσει το ζήτημα που του έχει ανατεθεί και μια ομάδα ομοειδών συναδέλφων. Το 1971, αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου σε μια νέα εξέλιξη, η οποία με την πάροδο του χρόνου ανέτρεψε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αυτές ήταν απλώς πειραματικές εφαρμογές. Σταδιακά, ο Ray Tomlinson τα συμπλήρωσε και τα βελτίωσε. Πρώτον, κατασκεύασε ένα πρωτόκολλο μεταφοράς δεδομένων που χρησιμοποιήθηκε στην εργασία λίγων μόνο υπαλλήλων του τμήματος. Και τις τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου 1975, κατάφερε να στείλει στους συναδέλφους του ένα πολύ σύντομο, μόνο οκτώ χαρακτήρες, διαγραμμένο μήνυμα με το κείμενο qwertyui. Αυτό το γεγονός έγινε μια πραγματική ανακάλυψη στην τεχνολογία υπολογιστών και το πρόγραμμα ονομάστηκε SNDMSG από τη φράση Αποστολή μηνύματος.
Βήμα 3
Για να λάβει την επιστολή, ο χρήστης έπρεπε να δημιουργήσει το δικό του e-mail box για να συλλέξει πληροφορίες. Αρχικά, ήταν ένα κείμενο κειμένου, στο τέλος του οποίου ο χρήστης μπορούσε να γράψει το μήνυμά του. Η πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες και η δυνατότητα επεξεργασίας ήταν διαθέσιμη μόνο στον δημιουργό του γραμματοκιβωτίου.
Βήμα 4
Έχοντας επιτύχει τη λύση της ανατεθείσας εργασίας, ο προγραμματιστής συνέχισε να βελτιώνει και να συμπληρώνει το πρόγραμμα. Έτσι, άρχισε να δημιουργεί ένα πειραματικό πρωτόκολλο CYPNET, το οποίο επέτρεψε την ανταλλαγή πληροφοριών με χρήστες απομακρυσμένων υπολογιστών στο ARPANET. Εκείνη την εποχή, είχε ήδη συνδυάσει δεκαπέντε κόμβους. Το έργο CYPNET επιτρέπεται για μεταφορά δεδομένων, SNDMSG - για επεξεργασία πληροφοριών. Ο Tomlinson αργότερα τροποποίησε και τις δύο εφαρμογές και τις συνδύασε σε ένα κοινό πρόγραμμα. Για να διδάξει στο σύστημα την αναγνώριση του «δικού του» ή «κάποιου άλλου» παραλήπτη, που εργάζεται στον ίδιο υπολογιστή με το συνδεδεμένο σύστημα ARPANET, απέμεινε μόνο να επιλύσει το πρόβλημα με το όνομα του γραμματοκιβωτίου και την τοποθεσία του. Αφού εξέτασε προσεκτικά τους χαρακτήρες στο πληκτρολόγιο, ο Tomlison πρότεινε τη χρήση του "dog" - @. Μετά από κάποιο πειραματισμό, ήταν δυνατό να ανακατευθύνετε σωστά το γράμμα στον επιθυμητό παραλήπτη σε έναν "ξένο" υπολογιστή. Το έργο επιλύθηκε και με τα χρόνια έχει εξαπλωθεί όχι μόνο στις στρατιωτικές εξελίξεις, αλλά και στην πολιτική ζωή. Αργότερα, αυτή η καινοτομία, με τη συμμετοχή και τη βελτίωση του Doug Engelbat, ο οποίος έφερε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σε μια σύγχρονη φόρμα, εισήλθε με επιτυχία στην καθημερινή ζωή των απλών χρηστών του Διαδικτύου. Και τώρα για πολλούς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους.
