Κατά τη δημιουργία ασύρματου οικιακού δικτύου, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην ασφάλεια του δικτύου. Και αυτή είναι μια βάσιμη προϋπόθεση, εάν δεν τηρηθεί, μπορείτε να προκαλέσετε μια μη εξουσιοδοτημένη σύνδεση από έναν τρίτο χρήστη. Ποιοι τύποι προστασίας για δίκτυα Wi-Fi υπάρχουν σήμερα;
Η παλαιότερη μέθοδος προστασίας ονομάζεται Wired Equivalent Privacy, που σημαίνει σύντομα το WEB. Αυτή η μέθοδος εφευρέθηκε το 1997 και βασίστηκε στην κρυπτογράφηση RC4. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, όλα τα δεδομένα που ρέουν μέσω της κρυπτογράφησης κρυπτογραφήθηκαν χρησιμοποιώντας είτε ένα πλήκτρο 40 ή 104-bit, και μια μεταβλητή 24-bit προστέθηκε στο κλειδί για τον πολλαπλασιασμό αυτού του εφέ. Η μέθοδος είναι καλή για την ταχύτητα και το χαμηλό φορτίο της, αλλά υπάρχει επίσης ένα μειονέκτημα με τη μορφή αξιοπιστίας δεδομένων. Με άλλα λόγια, εάν χρησιμοποιείτε εξειδικευμένο λογισμικό (λογισμικό), ο χρήστης θα μπορεί να παρακάμψει τέτοια προστασία για λίγο και να συνδεθεί με Wi-Fi.
Σε γενικές γραμμές, η αναξιοπιστία της προστασίας οδήγησε το άτομο να δημιουργήσει κάτι πιο αξιόπιστο. Και μετά, το 2004, ένας άντρας ανέπτυξε Wi-Fi Protect Access ή WPA. Αυτή η μέθοδος, σε αντίθεση με τον προκάτοχό της, προσέγγισε την προστασία δεδομένων με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, δηλαδή χρησιμοποίησε πολλές τεχνολογίες ταυτόχρονα.
Στη συνέχεια ήρθε ένα πρότυπο που ονομάζεται WPA2, το οποίο διαφέρει από το WPA σε υψηλότερο βαθμό ασφάλειας, και αυτή η ασφάλεια δικαιολογείται από τη χρήση ενός σύγχρονου προτύπου κρυπτογράφησης που ονομάζεται AES.
Η πιο αξιόπιστη, απλή και ασφαλής επιλογή για την προστασία οικιακών δικτύων είναι να χρησιμοποιήσετε το WPA2-PSK, το οποίο είναι μια απλοποιημένη τροποποίηση της μεθόδου WPA2. Όταν χρησιμοποιείτε αυτήν τη μέθοδο προστασίας, μόνο ο χρήστης που εισάγει έναν κωδικό πρόσβασης που ταιριάζει με τον κωδικό πρόσβασης που είναι αποθηκευμένος στη βάση δεδομένων θα αποκτήσει πρόσβαση στο δίκτυο.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στον ίδιο τον κωδικό πρόσβασης, δηλαδή το μήκος και τα σύμβολα. Το ελάχιστο δυνατό μήκος είναι 8 χαρακτήρες και θα ήταν καλύτερο να συμπεριλάβετε αριθμούς, κεφαλαία γράμματα και σημεία στίξης σε αυτούς τους χαρακτήρες για να καταστήσετε δύσκολο να μαντέψετε τον κωδικό πρόσβασης. Φυσικά, το μήκος του μπορεί να αυξηθεί, και όσο περισσότερο είναι, τόσο το καλύτερο.
Επίσης, δεν πρέπει να παρακάμψετε άλλες μεθόδους προστασίας, όπως το φιλτράρισμα διευθύνσεων MAC, στις οποίες μόνο οι συσκευές των οποίων η προσωπική διεύθυνση MAC περιλαμβάνεται στη λίστα θα αποκτήσουν πρόσβαση στο δίκτυο.
