Η καταβολή φόρων είναι μια από τις βασικές απαιτήσεις του κράτους για τους πολίτες του. Σε πολλές χώρες, η φοροδιαφυγή θεωρείται πολύ σοβαρό έγκλημα, οι φορολογικές αρχές παρακολουθούν προσεκτικά όλο το εισόδημα των πολιτών. Εδώ και αρκετό καιρό, οι ρωσικές αρχές έχουν αρχίσει να δείχνουν ενδιαφέρον για τα έσοδα του Διαδικτύου που δημιουργούνται από τη διαφήμιση.
Η ταχεία ανάπτυξη του Διαδικτύου προσέλκυσε πολύ μεγάλα κεφάλαια σε αυτό, ο ετήσιος κύκλος εργασιών εκτιμάται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Μία από τις κύριες πηγές εισοδήματος στο Διαδίκτυο είναι η διαφήμιση, ενώ τα ζητήματα φορολογίας του εισοδήματος που λαμβάνεται από αυτό δεν έχουν ακόμη επιλυθεί πλήρως.
Η διαφήμιση θεωρείται ότι είναι πληροφορίες που δημοσιεύονται στον ιστότοπο και περιγράφουν ένα συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία. Εάν ο ιστότοπος φιλοξενεί διαφημίσεις τρίτων, ο φόρος καταβάλλεται από τον κάτοχο του ιστότοπου. Σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης του ιστότοπου τοποθετεί τη διαφήμισή του και, ως εκ τούτου, δεν λαμβάνει πληρωμή για αυτόν από έξω, δεν καταβάλλεται φόρος από αυτήν, καθώς δεν υπάρχει απλώς αντικείμενο φορολογίας.
Πρόσφατα, η Κρατική Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ενδιαφέρεται για το εισόδημα των bloggers που επωφελούνται από τη διαφήμιση. Η ρωσική νομοθεσία δεν έχει ακόμη άρθρο που να υποχρεώνει τους bloggers να πληρώνουν φόρο διαφήμισης. Υποτίθεται ότι ένας τέτοιος νόμος θα εκδοθεί κατά τη φθινοπωρινή σύνοδο. Δεν μιλάμε ακόμη για συγκεκριμένα ποσά φόρου, επιπλέον, είναι απολύτως ασαφές σε ποιες αρχές θα υπολογιστεί το ποσό του. Ιδιαίτερη δυσκολία είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, τα έσοδα από διαφημίσεις εξαρτώνται άμεσα από τον αριθμό των επισκεπτών του ιστότοπου. Ταυτόχρονα, είναι απολύτως ασαφές ποιος και πώς θα μετρήσει τον αριθμό των επισκεπτών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διαφημιζόμενος πληρώνει συχνά τον κάτοχο του ιστότοπου όχι για την τοποθέτηση της ίδιας της διαφήμισης, αλλά για τα κλικ των χρηστών στους συνδέσμους που παρουσιάζονται στη διαφήμιση. Αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να μετρηθεί ο αριθμός τέτοιων μεταβάσεων, γεγονός που περιπλέκει περαιτέρω το σύστημα είσπραξης φόρων.
Προφανώς, η παρακολούθηση διαφημίσεων σε δεκάδες χιλιάδες ιστότοπους θα απαιτήσει στρατό ελεγκτών, των οποίων η εργασία πρέπει επίσης να πληρώνεται από κάποιον. Είναι απίθανο οι βουλευτές της κρατικής Δούμα να τολμήσουν να μεταφέρουν αυτό το βάρος στους ιδιοκτήτες ή τους παρόχους ιστότοπων. Επομένως, είναι πιθανό οι νομοθέτες να επιλέξουν την απλούστερη επιλογή, η οποία θα χρεώσει ένα σταθερό ποσό για την τοποθέτηση διαφημίσεων. Η ξένη εμπειρία μπορεί να ληφθεί ως βάση - για παράδειγμα, στη Φιλαδέλφεια, οι ίδιοι μπλόγκερ πληρώνουν μια εφάπαξ έκπτωση στο κρατικό ταμείο στο ποσό των 300 $ ή μια ετήσια έκπτωση 50 $.
