Οι επισκέπτες του Διαδικτύου συχνά ενοχλούνται από την κυριαρχία ανεπιθύμητων email (spam), ιών, διαφημίσεων και πορνογραφίας. Προκειμένου να αντιμετωπίσουν με κάποιο τρόπο κακόβουλο περιεχόμενο, πολλές υπηρεσίες δικτύου άρχισαν να δημιουργούν λίστες ιστότοπων που το περιέχουν - μαύρες λίστες, αλλιώς μαύρες λίστες (από την αγγλική μαύρη λίστα). Οι χρήστες αυτών των υπηρεσιών προστατεύονται από τέτοιο περιεχόμενο στο δίκτυο, καθώς αποκλείεται η πρόσβαση στους ιστότοπους που το περιέχουν.
Οι μαύρες λίστες είναι διαθέσιμες από τους προγραμματιστές μεγάλων προγραμμάτων περιήγησης: Internet Explorer, Opera, Mozilla, Google, Chrome και άλλοι. Οι προμηθευτές προστασίας από ιούς δημιουργούν επίσης μαύρες λίστες, οι οποίες περιλαμβάνουν κυρίως ιστότοπους που είναι γνωστοί ότι διαδίδουν ιούς. Οι πάροχοι έχουν επίσης τις δικές τους μαύρες λίστες, επειδή ο νόμος τους υποχρεώνει να προστατεύουν τους πελάτες τους από πόρους που περιέχουν, για παράδειγμα, παιδική πορνογραφία, εξτρεμιστική βιβλιογραφία και άλλο απαγορευμένο περιεχόμενο. Οι διαχειριστές κοινωνικών δικτύων όπως το Facebook, το VKontakte, το Odnoklassniki και το My World Mail.ru έχουν επίσης τις δικές τους μαύρες λίστες.
Η μαύρη λίστα είναι ένα βολικό εργαλείο για τη ρύθμιση του περιεχομένου που παρουσιάζεται στους χρήστες για προβολή. Για παράδειγμα, ο διαχειριστής ή η υπηρεσία ασφάλειας πληροφοριών μιας επιχείρησης εισάγει σε αυτούς πόρους στο Διαδίκτυο που μπορούν να βλάψουν το δίκτυο και τους υπολογιστές των εργαζομένων και να αποσπάσουν την προσοχή από τη διαδικασία παραγωγής. Επίσης, αποκλείονται όλοι οι ιστότοποι μέσω των οποίων μπορεί να προκύψει διαρροή διαβαθμισμένων πληροφοριών.
Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μαύρες λίστες στο σπίτι. Πρώτα απ 'όλα, είναι μαύρες λίστες που δημιουργήθηκαν από έναν πάροχο Διαδικτύου και έναν προγραμματιστή προστασίας από ιούς. Ενημερώνονται τακτικά για να παρέχουν αξιόπιστη προστασία. Οι δημιουργοί λιστών μπορούν να βοηθήσουν επισημαίνοντας ανεπιθύμητους ιστότοπους, αναφέροντας ανεπιθύμητο περιεχόμενο ή παράνομο περιεχόμενο. Επιπλέον, υπάρχει επίσης μια λειτουργία γονικού ελέγχου. Εάν ο κάτοχος του υπολογιστή δεν θέλει τα ανήλικα παιδιά του να επισκεφθούν ορισμένες σελίδες, μπορεί να διαμορφώσει αυτήν τη λειτουργία στο πρόγραμμα περιήγησης και στο πρόγραμμα προστασίας από ιούς. Εκτός από τον αποκλεισμό παράνομου περιεχομένου, ο Γονικός έλεγχος θα περιορίσει την πρόσβαση σε πόρους που περιέχουν, για παράδειγμα, σκηνές βίας, σεξ, βωμολοχίες και οποιουσδήποτε άλλους, για τους οποίους θα χρειαστεί να τα μαυρίσετε με μη αυτόματο τρόπο.
Το 2012, η Ρωσία εξέδωσε νόμο για τη δημιουργία εθνικής υπηρεσίας για τη δημιουργία μιας γενικής λίστας ιστότοπων που περιέχουν παράνομο περιεχόμενο: παιδική πορνογραφία, οδηγίες για την κατασκευή, αγορά και πώληση ναρκωτικών και πληροφορίες για μεθόδους αυτοκτονίας. Η διαμάχη γύρω από αυτόν τον νόμο στην κοινωνία δεν υποχωρεί. Από τη μία πλευρά, συμβάλλει στην καλύτερη προστασία των χρηστών από ανεπιθύμητο περιεχόμενο, από την άλλη, έρχεται σε αντίθεση με το Art. 29, μέρη 4 και 5 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δηλαδή περιορίζει τα δικαιώματα των πολιτών στην ελεύθερη αναζήτηση και διάδοση πληροφοριών. Επιπλέον, χάρη σε αυτόν τον νόμο, θα είναι δυνατό να μπλοκάρει ιστότοπους χωρίς δίκη, και όχι το κρησφύγετο της παιδοφιλίας και του εθισμού στα ναρκωτικά, αλλά, για παράδειγμα, πόροι πληροφόρησης της αντιπολίτευσης, ενδέχεται να υποστούν επίθεση. Αυτό συμβαίνει στη ΛΔΚ, με το "Great China Firewall". Αλλά ο χρόνος θα δείξει πώς θα λειτουργήσει η «μεγάλη ρωσική μαύρη λίστα».
